หน้าทอนซิตี้ : NathonCity

โดย the beast

หนีตามกาลิเลโอ (Dear Galileo)
กำกับ นิธิวัฒน์ ธราธร

ฉากนุ่นเลิกกะแฟนถือเป็นการเริ่มเรื่องที่โดนมากๆ จนนึกไม่ถึงว่าไอ้หนังวัยรุ่นๆอย่างนี้จะมีอะไรที่เราจะรู้สึกอินด้วยได้ โดยเฉพาะไดอะล็อคโต้ตอบที่ฟังแล้วก็รู้สึกว่า เออทำไมผู้หญิงเรื่องมาก คิดเล็กคิดน้อย พอความสัมพันธ์พัฒนาเปลี่ยนรูปจากเพื่อนเป็นแฟน เธอถึงต้องใกล้ชิดและทำเหมือนตัวติดกันจัง


คิดไปไกลว่าหนังเรื่องนี้คงโอที่ได้ดู


แต่ยิ่งดูไป หนังเหมือนยิ่งจะแย่ลง



ก็นะ สองดาวของหนังเรื่องนี้มอบให้กับสองสาวดารานำก็แล้วกัน ส่วนพล็อตและความหนักแน่นของเรื่องราวขอโยนทิ้ง รวมถึงภาพสวยๆของเมืองนอกที่น่าจะเอามาแบ่งคนดูได้อย่างไม่ยากเย็นก็สอบตก

คนที่ได้เต็มๆน่าจะเป็นโซนี่    Dear Galileo เหมือนโฆษณาขายแฮนดี้แคมในเวอร์ชั่นหนังยาว    สำหรับการบินไทยผู้สนับสนุนอีกรายน่าจะเสียตังค์ฟรี กี่ปีก็ยังขายมุกแอร์แต่งชุดไทยเดินดูผู้โดยสารหลับบนเก้าอี้ ซีนต่อไปใครๆก็เดาถูกว่าต้องช่วยห่มผ้าให้ 


ส่วน talking dict ไม่รู้มีเอี่ยวกับเขาด้วยเปล่า เชอรรี่เพื่อนนุ่นถึงกับต้องพาดิกพูดได้ไปซื้อยา กดให้มันร้อง "fever", "please" , "fuck you ๆๆๆ"    เวรจริง ทำไมไม่กดให้มันพูดฝรั่งเศส  สงสัยตอนนั้นจะโกรธมากจนลืมไปว่าตัวเองก็พูดอังกฤษได้

สรุปว่าเป็นหนังที่ดูไปเรื่อยๆ ไม่ต้องคิดมาก เอามันก็ไม่ค่อยได้ เอาฮาก็มีบ้างแต่ไม่ถึงกะขำไม่หยุด เอาซึ้งเอาเศร้าก็ผลุบๆโผล่ๆ ถ้าจะเอาเรื่องเอาราวยิ่งไม่ต้องพูดถึง ... ไม่ถึงกับเสียดายตังค์ แต่ถ้ารู้งี้ดูเรื่องอื่นดีกว่า 


แปลกตอนดู seasons change ไม่ยักกะรู้สึกอย่างนี้ ทั้งๆที่บทมันก็หลวมๆเหมือนกัน